Uitslag / Results

Maandag hadden we weer een morgen in het ziekenhuis. Er moest contrast vloeistof gedronken worden op zondag, radio actief spul er in op maandag morgen en een uurtje stil liggen en toen de PET-scan en de CT scan. Die leggen ze over elkaar heen en zo kunnen ze zien hoe het er voor staat met Chris.

Last monday we had another morning at the hospital. There had to be fluids drunk, radio-active injections taken and taking a long 'nap', then it was time for the PET and CT scan.
They lay them on top of eachother and see how the situation is with Chris.

Donderdag was Chris jarig, hij werd 16. En we moesten om kwart voor 9 al in het ziekenhuis zijn; voor de nieuwe kuur en voor de uitslag van de scan's. Heel erg spannend, we hadden geen idee hoe het zou uitpakken. Chris voelt zich verder redelijk; al kan hij niet 5x per week 8uur naar school en is hij bijna al z'n haar kwijt..

Thursday was Chris' birthday, he turned 16. And we had an appointment at the hospital at 08:45 h; for a new chemo session and for the results of the scans. Very intense, we had no idea how it would turn out. Chris is feeling pretty well, eventhough he cannot go to school 5 times a week for 8 hours and loosing all his hair..

Dus toen de oncoloog ons binnen riep, kneep ik 'm toch wel even. Maar hij begon te lachen; blij als hij was met het goede nieuws wat hij ons kon vertellen! Hij feliciteerde Chris met z'n verjaardag en met de resultaten van de chemokuur! De plek op zijn borst was niet meer actief en was gekrompen van 8 (!!) naar 2 cm..
Dat houdt volgens de dokter in dat Chris minder kuren hoeft en geen radio therapie!!!
Het kan zijn dat het terug komt, dan moet Chris weer chemo, maar dan hebben ze de bestraling altijd nog achter de hand!!!
We zijn ineens halverwege.... YES!!

So, when the oncologist called us in, I was pretty scared. But he started smiling; happy to announce the good news. He congratulated Chris with his birthday and the good results of the Chemo treatment. The spot in his chest wasn't active anymore and had shrunk from a 'good' 3" to less then 1"!!!!
According to the oncologist that means that the treatment for Chris is cut in half (only two to go...) and NO radiation therapy.
It is a possibility that the cancer can come back, then he gets the chemo back and still has the radiation therapy to fall back on!
Suddenly we're halfway!!! YES!!

Meer goed nieuws: Sean heeft zijn zwemdiploma C gehaald. Jeetje, als ik het over zou moeten doen, had ik het niet gehaald. Heel lang zwemmen met kleding, hoekduik in het water, op verschillende manieren watertrappelen en bánen zwemmen met schoolslag en rugslag.. Poeh. Knap hoor! Hij is nu klaar, hij wil ook niet meer... hahaha

More good news: Sean got his third swimming diploma! Gosh, if I had to do it over again, I wouldn't make it. It's a long swim with clothing, diving in the water, staying in the water at the same place without sinking in 3 different ways... and lanes of swimming on your tummy and back. Very good by Sean! He's done now. No more lessons.

All over the place

Zoals jullie misschien wel kunnen begrijpen gaat het hier een beetje op en neer. Drukke tijden met veel geregel en rustige tijden waarop je lekker in kan storten.
Zo gaat het met het breien ook. Schreef ik een paar dagen geleden nog enthousiast over de ColourMart Spring Contest 2011 en mijn Lerwick Lace, hij ligt nu al dagen in een stil hoekje. Ik heb het middenpaneel al wel afgekregen, en ben al begonnen met de 2e rand... tot ik afgeleid werd.

As you might be able to understand, things are going up and down in our house. Busy times with lots of appointments, telephonecalls, arrangements and stuff, and quieter times where you can crash.
That how it's going with the knitting too. Did I write about the ColourMart Spring Contest a few days ago, and my Lerwick Lace shawl? It's in a lonely corner of the couch right now for days. I did finish the centerpanel already (extra lacy) and started the second edging.. that is untill I got distracted.
Zo heb ik dit garen speciaal laten verven. Ik zag het op Etsy maar het was in sokkengewicht. Dus overleg gepleegd met de shop-owner en ze heeft het voor mij op kantgewicht geverfd. In het echt is het nog iets meer olijfkleurig. Samen 1 streng van ruim 1200 meter.
I had this yarn specially dyed for myself. I had spotted it on Etsy, but it was in fingering. So convo-ed with the shopowner and she dyed it for me in laceweight. In reality it is a bit more olive coloured. Together they make a 1300 y skein.
Vorig jaar heb ik het ontwerp gemaakt; Little Apples. En wonder boven wonder; mensen vinden het leuk en er is zelfs al iemand die er 2 gebreid heeft! Ik had op de Breidag van haar en haar een prachtige bol écht Estlands garen gekregen; ideaal voor een echt estlands patroon en een mogelijkheid om mijn eigen ontwerp te promoten. Dus ook meteen maar begonnen.
Last year I made a design; Little Apples. And low and behold, people like it and there is even someone who has already knitted 2 shawls with my design. On the Breidag I was gifted a ball by her and her of original Estonian yarn, perfect for a original estonian pattern and a chance to promote my own design.
Van de week zag ik op Ravelry dat ik deze shawl nog niet in hibernation had gezet, en ik vroeg mezelf af waarom niet. Ik had er al heel lang niet aan gewerkt. Zo als hier boven zag het er vorige week nog uit, hier onder zoals het er gister uit zag. Het is de Spring Shawl, ik heb dus nog een héle lange weg te gaan.

Last week on Ravelry, I noticed I hadn't put this shawl in Hibernation yet. I was wondering why because I hadn't worked on it for a long time. The picture above is how it looked last week, and picture below is how it looks now. It is the Spring Shawl so I still have a lóng way to go.
Er staan ook nog een paar opdrachten aan te komen, een paar lange dagen met Chris in het ziekenhuis; dus geen idee hoe dit verder gaat.
Of is dit nu wat ze noemen 'wild breien' ....

I also have a few commissions coming in, a couple of long days with Chris in the hospital, so I have no idea how this will continue.
Or.. is this what they mean by 'wild knitting'...

Chris

Twee maanden.
Er zijn nu 2 maanden voorbij na het eerste bezoek aan de huisarts. Het is een tijd geweest waar we amper op terug kunnen kijken, alles ging zo snel.
Binnen 3 weken na het eerste bezoek ging de eerste chemokuur er al in. Tabletten moeten worden geslikt. Scans zijn gemaakt, bloed geprikt.
Hij krijgt ook een onderzoek naar zijn bloedvatleeftijd. Door de chemo zou dat kunnen veranderen en zo houden ze in de gaten hoe hij door de kuur heen komt.
Net nu we een beetje zijn gewend aan het ritme, verandert het natuurlijk weer.
De chemo begon met
Dag 1: 6 uur chemo en pillen
Dag 2: 2 uur chemo en pillen
Dag 3: 2 uur chemo en pillen
Dag 4: 2 uur chemo en pillen
Dag 5: 2 uur chemo en pillen
Dag 6 en 7: vrij maar met pillen
Dag 8: een push (injectie met chemo) en pillen
Dag 9, 10, 11, 12, 13, 14: geen chemo maar wel pillen (drie keer per dag)
Dag 15: 4 uur chemo en pillen.
Dan hadden we een week vrij (maar wel pillen) en dan een controle.
Na 28 dagen begon dan de tweede kuur, met het zelfde ritme.
Chris reageerde daar erg goed op; hij was niet misselijk, kon zelfs naar school.
Half mei krijgt Chris dan een PET en CT scan, om te kijken hoe zijn lijf heeft gereageerd op al die medicijnen.
En begint sowieso de volgende cyclus. Met heel andere bestanddelen.
Het is nog maar afwachten hoe dat zal gaan. Erg spannend allemaal.
Two months.
Two months have passed since the first visit to the GP. Things went so awefully quick. We hardly have the time to look back. Within 3 weeks of that first visit, the first chemo was a fact. Pills had to be taken, scans done, blood drawn.
He also has an exam/test of his bloodvessels, to see if they age by the chemo.
And just as we got a little bit used to the ritme of the chemo, everthing is about to change.
Day 1: chemo for 6 hours and pills.
Day 2: chemo for 2 hours and pills.
Day 3: chemo for 2 hours and pills.
Day 4: chemo for 2 hours and pills.
Day 5: chemo for 2 hours and pills.
Day 6 and 7: day off but pills have to be taken.
Day 8: a push with chemo (technically a shot) and pills
Day 9, 10, 11, 12, 13 and 14 we have the day of, but pills have to be taken. (3 times a day)
Day 15: chemo for 4 hours and pills. Then another week off and a check up
Then after 28 days, the next cycle begins.
Chris responded pretty good to all those medicin, not sick and sometimes he even went to school.
In May he get's another PET and CT scan to see if the chemo has done it's job. And then everthing changes. A new type of chemo will be administered, no clue what happens then.
It's all pretty though.

In the meantime, I got me some help. I talked to the social worker of the hospital, but the most important help came from a visit by the GP at our home.
He spoke the magical words: it's okay to be human.. you cannot do éverything right. And often we have more 'work' of the parents, then of the patient.
So, feeling a bit less guilty on my conscience, I'm back on my feet.. a bit.

Ondertussen heb ik hulp gevraagd bij de maatschappelijk werker van het ziekenhuis. De meeste steun kreeg ik echter van de huisarts. Hij zei: het is heel normaal om menselijk te zijn. Je kunt niet alles goed doen. Meestal hebben wij meer werk van de ouders dan van de patient.
Dat beurde me redelijk op, iets minder schuldgevoel nu.
Dus ik doe weer mee!

I'm back! Ik ben er weer!

Ik ben er weer. Ik doe weer een beetje mee. Ik was in januari al begonnen met deze shawl, maar na de Laminaria III kwam het er even niet van om er mee verder te gaan.
I'm back! At least for a bit. I've started this shawl way back in January, but the Laminaria III came and this was in pauze for a bit.

Natuurlijk kon ik het patroon breien zoals het in het boek staat, The Lerwick Lace Shawl maar je kent me... dat heb ik niet gedaan. In de foto hierboven zie je een diamant met birdseye patroon, die staat ook in het boek. Maar de kleinere diamant erboven heb ik 'losjes' ingevuld met het Fancy Net pattern van de Love Darg shawl. (die zie je misschien dit jaar ook nog voorbij komen...)
Ofcourse I could have knitted the pattern as is written in the book, The Lerwick Lace Shawl, but you know me.. I didn't. In the picture above you see the big diamond with birdseye pattern, from the book. But the little diamond above I turned loosely into a Fancy Net pattern from the Love Darg Shawl (which will be seen here probably this year too...)

En toen ging ik aan het midden beginnen. Erg mooi hoor, maar een beetje te saai om dat 32 x te herhalen. Dus maar een patroon uit Heirloom Knitting gekozen en ingevoegd. (pagina 148 geloof ik)
Then the center came up. Very pretty in the original, but a bit boring to repeat 32 times. So I chose a pattern from Heirloom Knitting and added that. (page 148 I believe..)


Zo ver ben ik nu. Ik moet nog een heel eind en liefst een beetje snel anders kan ik niet meer kans maken op een prijs in de ColourMart Spring Contest 2011... Hihi.

This is how far I got till now. Still a long way to go, and preferably a bit quick. Otherwise I don't stand a chance of winning anything in the ColourMart Spring Contest 2011... hihi.

Pattern: Lerwick lace Shawl
Design: Sharon Miller (and me a bit)
Yarn: ColourMart Cashmere/Silk 2/36 NM
Needle: 2,5 mm or US 1,5
Started: 17 Jan 2011
Entering for Contest: WIP-project. About 5 % done when I entered.
Deadline: 30 May 2011

Everything is going south.

I'm out for the count, as they say. Ik heb het gehad The man with the hammer has arrived. De man met de hamer kwam voorbij. It was just a little thing that drove her over the edge... that's what I heard. Ze zeiden dat het maar een klein dingetje was, en toch is ze gek geworden. Dat heb ik gehoord... I'm done. Ik ben er zat van. Knitting isn't going that well at all. Nothings working out. Breien wil niet. Het wil voor geen meter. Projects are started but there is no heart in it. Ze wil wel, maar haar hart zit er niet in. She has to take a break from it, before she's falling apart. Ze zal binnenkort toch wel een keertje moeten stoppen voor het te laat is. I thought it was all going quite well, I wondered how she did it at all. Ik dacht dat ze het nog goed volhield, maar ik vroeg me wel af hoe ze het allemaal voor elkaar kreeg.. Well, she didn't manage it. Nee, ze kon het dus niet. To bad, but it was to be expected. Jammer, maar het zat er aan te komen. So, will we be hearing from her soon? Probably not. Ben benieuwd wanneer we weer iets van haar horen. Vast niet zo snel. Let her be for a while. She'll be fine soon. Laat haar maar even. Het gaat vast snel wel weer wat beter met haar. Knitting has no priority at all, even if it is relaxing. Breien staat niet op de eerste plaats. Hoe leuk het ook is. Maybe a little bit of counseling? You know, talk to someone to let it all out. Misschien moet ze een keertje met iemand praten; je weet wel, om het allemaal op een rijtje te krijgen. Oh, I've heard you can do that on the internet these days. Oh ja, ik heb gehoord dat je dat tegenwoordig ook online kan doen. She has lots of friends. She doesn't need to feel that bad. Ze heeft toch zoveel vrienden; dan hoeft ze zich toch niet zo zielig te voelen. She still has a long way to go. I wonder if she realizes that. Ze moet nog een lange weg gaan, ik vraag me af of ze dat wel in de gaten heeft. Oh well, she's going to the hospital soon, they will talk to her there. There are people for that kind of stuff. Nou ja, ze gaat binnenkort toch weer naar het ziekenhuis, ze zullen daar wel met haar praten. Daar hebben ze de mensen ervoor. Things will work out in the end. They do, really. Uiteindelijk komt het meestal wel weer goed. Ja toch?

Moe

Moe. Dat ben ik. Voor de breidagen en na de breidagen kwam er nix uit m'n handen; alle tijd gaat op aan kindjes verzorgen, huishouden, internet en slapen. Het enige wat ik heb gemaakt zijn maar liefst 2 proeflapjes en een nieuwsbrief (2) voor Kantwerk. Dat is alles. Vind ik eigenlijk niet zo leuk, want breien is ook ontspanning voor mij. Met Chris gaat het best goed; hij eet goed, is niet vaak misselijk (gelukkig maar!) en is vorige week zelfs een paar dagen naar school geweest. Er zijn ook minder leuke dingen; z'n haar was zo aan het uitvallen, dat hij er eergister genoeg van had. De tondeuse kwam er aan te pas en nu heeft hij korte stekeltjes. Dat lijkt meteen anders, ik was ook flink aan het bibberen, toen ik bezig was. Dus helemaal netjes is het niet geworden. Hij had van ons al een nieuwe baseball cap gekregen; deze keer een zwarte. Chris' klas heeft deze week voor het laatst les; vrijdag gaan ze nog op schoolreisje naar Duitsland en daarna beginnen de examens. Het is jammer maar hij kan niet mee. Wanneer je bezig bent met chemo, is het onverstandig om met openbaar vervoer te gaan (of uren met je klas in de bus naar Warner Bros Movie World)... Donderdag heeft Chris de laatste etappe van het eerste blok chemo, dus ik hoop dat hij dinsdag of woensdag nog 1 keertje naar school kan; tussen z'n vrienden in de klas, voordat alles veranderd. I'm tired. Very tired. Before and after the craftfair I got hardly any knitting done. And that is not so much fun; knitting is supposed to be relaxing. The only things I did were 2 swatches and a newsletter for Kantwerk. All of my time went into taking care of the kids, doing the housekeeping and internetting or sleeping. Chris is doing reasonably fine. He's still eating, not feeling sick at all, but he is losing his hair. So much so, that he decided that it had to come off. It's pretty daunting, picking up long hair from his head without hurting him at all. He got a new baseball cap from us, a black one this time. Things are a bit hard for him; at his school the exams are starting next week. Coming friday they're all going on a school trip, and he cannot come along. When you do chemo, you can't take public transport OR go in the bus for hours to Germany. So we will try to get him to school this tuesday or wednesday so he can be with his mates one more time before everthing changes. He will be having the last dose of chemo for this month thursday, then April 21 he will be starting the second month.

De garens op de plaatjes zijn van ColourMart. Aanstaande vrijdag begint weer een nieuwe ColourMart Contest, Spring 2011. Vorig jaar 2 prijzen gewonnen (Fall 2010, 2e en 1e prijs) dus ik móet wat bedenken. Kan niet zó maar met iets aankomen. Het bruine garen (Cash/Cotton) wordt samen met geel een nieuw jurkje voor Bridget, en het groene zou een nieuwe shawl moeten worden...

The yarns on the pics are ofcourse from ColourMart. This coming friday a new Contest starts; ColourMart Spring 2011. Last year I have won 2 prizes, so I cannot come with just anything. (I had won second and later first prize in the Fall Competition 2010). The brown will be added with last years won yellow (cash/cotton) to become a dress for Bridget and the green should become a new shawl...

Breidag 2011

De breidag was een suxxes! Ik heb me letterlijk in het zweet gewerkt, zo zenuwachtig. Dat heb je als je iets voor het eerst doet en vooral erg goed wilt doen.

Mijn moeder was er ter ondersteuning voor de tentoonstelling. Ze heeft vragen beantwoord en dingen verteld. Dank je mam! Mijn camera heeft kuren en natuurlijk precies toen ik een foto wilde maken van mijn eerste tentoonstelling, was hij leeg. Nu heb ik alleen nog een paar wazige plaatjes van mijn mobiel.

Het ging me redelijk goed af, geloof ik. Ik had nog véél meer te vertellen, maar zo was het best leuk voor de eerste keer. De true-lace workshop moet nog even bijgeschaafd worden; er zaten nog wat fouten in het patroon. Ik vond het geweldig om heel veel mensen (weer) te zien. De meesten heb ik vééls te kort gesproken. Ook wil ik jullie bedanken voor de belangstelling voor Chris.

Het is zo ver...

Het is zo ver.. De Brei en Haak dag is morgen en overmorgen. Ik ga voor het eerst workshops geven. Les geven.. ai. Dás lang geleden dat ik voor de klas stond. Zo'n eh... 20 jaar. Ja.

Dat was voor kleuters en groep 5 en 7, toen ik nog een jaartje op de PABO zat. Nu voor grote mensen en zonder vooropleiding. Mensen met een ernstige behoefte om kant of true lace te leren. Van mij..

Zij heeft me gevraagd, of ik dat wel wilde doen. Dan maar in het diepe en gewoon doen. Ik werd doorverbonden met de organisator en warempel. Het was een feit. Daarna de vraag; hóe ga ik dat in hemelsnaam doen? Wat ga ik vertellen, laten zien of voor doen??

Schema's gemaakt, kladpapiertjes. Tabellen. Mailen, vooral veel mailen en twitteren. Herinneren hoe het ook al weer ging bij de Dutch Knitters, waar ik zoveel heb geleerd over Estlands Breien. Gelukkig op tijd begonnen en al foto's gemaakt om duidelijk te krijgen waar ik het allemaal over heb. Dat is maar goed ook, want amper een week later krijgt mijn camera kuren. " Oh ja, of ik ook een tentoonstelling kon doen van mijn werk?" Tuurlijk.

Mensen mailen om te vragen of ik hun shawl weer even mocht hebben, zo dat iedereen kan zien wat ik 's avonds op de bank allemaal bij elkaar peuter. Dus: komt het zien, komt het beleven! Een (overigens) 1 malige tentoonstelling van mijn werk. Ik kan niet blijven vragen of ik de shawls mag lenen, vandaar dat het maar voor 1 x is. Misschien later nog een keer, wanneer ik zelf meer voorraad heb.

Bezoek vooral alle kramen; mensen die mijn blog volgen en lid zijn van Ravelry zullen sommige shawls die in de kramen hangen herkennen als mijn werk.

Heb je nu geen plek kunnen bemachtigen op de Brei en Haakdag bij mijn workshops?? Je kunt je opgeven voor een volgende keer, later dit jaar. Waar dat zal zijn, waarschijnlijk in het noorden (lees Friesland). Is dat je te ver weg, nodig me uit om eens bij jou in de buurt een workshop te geven. Verzamel een paar vrienden/vriendinnen die het ook willen leren en mail me.

Zie je in Nieuwegein!! (klik op het link van de breidag voor meer informatie over lokatie, toegang en tijden).

Purple Lace

Ik kreeg e-mail uit Amerika. Er was iemand die mij op Ravelry had gezien en ze kwam zelf niet aan breien toe. Of ik voor haar dan de Laminaria wilde breien. Natuurlijk!
Ze koos een verrukkelijk garen uit, Cashmere/Zijde in de meest fantastische kleur. Ik heb al eerder met deze kleur gebreidt en het is echt ongelooflijk, zo diep rijk paars ze dat garen kunnen verven.

I got e-mail from America. Someone had noticed my knitting on Ravelry, and because she was a bit too busy to knit it herself, she asked me if I was able to knit her the Laminaria. But ofcourse I could.
She chose the most awesome yarn, Cash/silk and the most stunning colour of deep purple. I've already knitted with a similar colour, and I'm still amazed how rich they can dye that yarn.

Ik heb al eerder een laminaria gebreid, eerst deze en toen de driehoekige. Deze keer was het toch anders; hij moest recht worden. En dat werd hij! Het was even opletten dat ik niet te ver doorbreide, want hij werd gespiegeld en er moest nog genoeg overblijven voor de andere helft. Na de opzet metéen begonnen met het ster patroon, toen de bloemen en de rand. Daarna de steken opgepakt en metéén weer de sterren gebreid. Zo zie je bijna niet dat er een 'naad' in het midden zit.

It is not the first time I have knitted the Laminaria, first I made this one, and recently this original one. This time it had to be a rectangled scarf. I had to monitor that I didn't knit to far, it would be knitted mirrored. After casting on, I immediately started the star pattern, then the flowers and the edging. Picking up the stitches and knitting stars rightaway, more flowers and the edging. That way you can hardly see the middle of the shawl.

Pattern: Laminaria Rectangle (free)
Design: E. Freeman for Knitty.com
Yarn: 2/56 NM Cash/Silk from ColourMart made into a 5 ply: 10/56 NM
Needle: 3,5 mm
Weight: 161 gr
Length/Width: 72" x 19" (182 x 48 cm)

Voor het eerst moest ik een beetje uitstel aanvragen op een deadline, ivm Chris. Maar hij is afgekomen en nú onderweg naar de nieuwe eigenaar. Ik ben een tikkie jaloers; het garen is ZO zacht en de kleur zó mooi. Wat een luxe...
For the very first time I had to ask for a bit more time before the deadline, due to the illness of Chris. But it was done in time and already on it's way to the new owner. I'm a bit jealous; the yarn is SO soft and the colour só pretty. What a luxury..

Support

Zo, even een paar dagen (blog)rust.

We waren thuis met z'n allen, na de definitieve uitslag van de tests mochten we even bijkomen. De eerste keer dat we hoorden dat ze aan kanker dachten, was de schok zo groot. Nu de uitslag definitief is, was het toch iets minder hard schrikken. Maar wel verbaast dat hij al in fase 3 zit.
Nu konden we wel beter luisteren naar wat de kinderoncoloog allemaal vertelde over de geplande behandeling; chemo, 2x een maand. Dan weer een scan om te kijken hoe het is gegaan. Dan waarschijnlijk nog een keer chemo, 4x 1 maand. Bestralen willen ze zo lang mogelijk uitstellen.
Ondertussen zit hij nú in het ziekenhuis met z'n vader om een soort nul-lijn te creëeren, zodat ze over 2 maanden kunnen kijken of het geholpen heeft.

Well, a few days of (blog)rest.

We were at home for a few days, after hearing the final results of all the tests they had done. The first time we heard they thought it is cancer, we were utterly shocked. Now that it is definate, still a bit shocked, but a bit expected too. That way, we could listen to the childoncologist better about how to treat it and make Chris better. His chances on recovery run up to 93 %. (what's in a number, but still...)
They want to give him chemo in 2 blocks of a month each. Then they want to scan him to see if it worked. More chemo will follow for the next 4 months, but radiation therapy will be in the end, if neccessary at all.
Today, like right now, Chris and his father are in the hospital for more tests. They want to create a base to check him to after the first chemo.

Ondertussen worden we overladen door kaarten, met hele lappen tekst van opbeurende woorden, troostende woorden, lieve woorden en vooral veel kaarten met fruit (tja, wat stuur je een puber??? (gat in de markt voor Hallmark zou ik zeggen).
Acties van breiende vriendinnen die ons verbijsteren en verbazen, familie die helpt en inspringt waar nodig, vrienden die ondersteunend materiaal verzorgen. Echt ongelooflijk en hartverwarmend.
Vooral ikzelf heb daar een beetje moeite mee, omdat het zó aardig is...
Met Chris zelf gaat het goed, hij heeft tot nu toe geen pijn. Hij kan goed met z'n vrienden praten en doet nog leuke dingen voor hij zometeen zeker 5 dagen weer in het ziekenhuis ligt en de behandeling gaat beginnen.
Voor Sean en Bridget is het soms dus lastig; het is heftig, maar ze zien nog nix aan hem. Er wordt dus nog gewoon gemopperd, ruzie gemaakt en gespeeld. Gelukkig maar. Zíj houden ook het ritme er in, dus iedere morgen gewoon op tijd uit bed en naar school.

In the meantime we get loads of cards with tons of words of kindness, compassion and love to support us. Lot's of cards have fruit on them (I see an open market for Hallmark here: teenagers are people too!)
My knittingfriends are awefully supportive and take actions beyond words. Truly amazing and so kind.
Family helps out, takes care of business and jumps in when needed. And ofcourse friends who give us help and stuff to make life a bit easier.
I have a bit of a hard time to accept it, it's SO kind of them all...
Be sure to know Chris has no pain, so far. He's fine, going out with friends and talking about it. They support him too, and give him a little break from home. Chris is going to be in hospital for the next 5 days for sure, so he chat's with them while he is still at home.
For his brother and sister it is a bit confusing. Chris is still walking about, fussing and making funny remarks. They know he's ill, ofcourse, but that's strange when he's just walking about and is making fun of them a bit. So the 'fighting' and gaming and stuff continues, as long as they can. Thank goodness for that, Sean and Bridget keep up the ritme of the week with waking up in the morning, going to school and sports.

Ik plaats eigenlijk zelden foto's van onze kinderen op het web, maar hier kun je Chris in actie zien.
I hardly place any picture of our children on the web, but here's a pic of Chris in action.

Thank you for your support.

Nieuws News

Ik kan het niet anders zeggen dan dat het is.
Chris heeft Kanker. Lymfeklier Kanker. Hodgkin.
Fase III. Er is een A en een B variant; qua heftigheid. Díe moeten ze nog onder zoeken.
Er moeten dus nog vooronderzoeken gedaan worden en dan wordt hij geopereerd. Hij krijgt dan een prikkastje in z'n borstkas, vlak bij zijn hart. En een beenmergpunctie voor de A/B variatie.
Zodra die operatie klaar is, en hij is wakker gooien ze er meteen de chemo in. Geen genade...

I can't tell it any different from what it is.
Chris has Cancer. Lymphoma (?). Hodgkin.
Stage III. There is an A and a B variant, due to intensity. Thát they still have to test.
More other tests have to be done too, and then he's preped for surgery. He will get a VAB in his chest, close to his heart. So they don't have to stick needles in his arms anymore for chemo. The bonemarrow puncture is done to examen the A or B variable.
As soon as the operation is done, and he's awake again, they throw in the chemo. No mercy there...