Eindelijk.
Goed nieuws.
Héel goed nieuws.
Chris moest vorige week voor de CT scan, de buik/torso echo en een MRI.
En gister belde de oncoloog zelf om kort en krachtig te zeggen dat alles er goed uit zag. Bloed was gechecked en dat was ook in orde.
Opluchting. heél veel opluchting.
Finally.
Good news.
Very good news.
Chris was undergoing some checks last week: CT, echo of the torso and an MRI.
And yesterday the oncologist called himself to tell us in very short terms that everything was fine. His blood was tested too and that was okay also.
Relief.
Very much a relief.
Party time!
Chris heeft dit weekend z'n feestje; hij werd in mei al 16 en alhoewel we toen ook al goed nieuws hadden gekregen, was het nog lang geen tijd om wat te vieren. Nu wel!!! Er komen zo'n 15 vrienden om te barbequen (het is tenslotte prachtig weer...)
Party time!
Chris is having a party this weekend. Although he turned 16 in May, and we got some good news then too, it wasn't time to party.. yet. But nów it is!!! Some 15 friends are coming over to have a barbeque with him. (it is very nice wheater for it...)
Sommigen hadden het al gelezen op twitter (@kantwerk) maar had je het nog niet door... we zijn blij!!!
Some could have read it on twitter already (@kantwerk) but when you hadn't... we're happy!!!!!
Posts tonen met het label Hodgkin. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Hodgkin. Alle posts tonen
14 oktober 2011
16 maart 2011
Nieuws News
Ik kan het niet anders zeggen dan dat het is.
Chris heeft Kanker. Lymfeklier Kanker. Hodgkin.
Fase III. Er is een A en een B variant; qua heftigheid. Díe moeten ze nog onder zoeken.
Er moeten dus nog vooronderzoeken gedaan worden en dan wordt hij geopereerd. Hij krijgt dan een prikkastje in z'n borstkas, vlak bij zijn hart. En een beenmergpunctie voor de A/B variatie.
Zodra die operatie klaar is, en hij is wakker gooien ze er meteen de chemo in. Geen genade...
I can't tell it any different from what it is.
Chris has Cancer. Lymphoma (?). Hodgkin.
Stage III. There is an A and a B variant, due to intensity. Thát they still have to test.
More other tests have to be done too, and then he's preped for surgery. He will get a VAB in his chest, close to his heart. So they don't have to stick needles in his arms anymore for chemo. The bonemarrow puncture is done to examen the A or B variable.
As soon as the operation is done, and he's awake again, they throw in the chemo. No mercy there...
Chris heeft Kanker. Lymfeklier Kanker. Hodgkin.
Fase III. Er is een A en een B variant; qua heftigheid. Díe moeten ze nog onder zoeken.
Er moeten dus nog vooronderzoeken gedaan worden en dan wordt hij geopereerd. Hij krijgt dan een prikkastje in z'n borstkas, vlak bij zijn hart. En een beenmergpunctie voor de A/B variatie.
Zodra die operatie klaar is, en hij is wakker gooien ze er meteen de chemo in. Geen genade...
I can't tell it any different from what it is.
Chris has Cancer. Lymphoma (?). Hodgkin.
Stage III. There is an A and a B variant, due to intensity. Thát they still have to test.
More other tests have to be done too, and then he's preped for surgery. He will get a VAB in his chest, close to his heart. So they don't have to stick needles in his arms anymore for chemo. The bonemarrow puncture is done to examen the A or B variable.
As soon as the operation is done, and he's awake again, they throw in the chemo. No mercy there...
4 maart 2011
Can't Fix This Either (or part II)
Chris, onze oudste van 15, had vorige week, in de voorjaarsvakantie, stage en kreeg een bult onder zijn arm. Zag er niet lief uit, en hij was best moe iedere keer. Ook warm en slapjes op de bank. We dachten nog dat hij zich vertilt had met sjouwen.
Maandag naar de dokter gegaan. Rond half 9 's morgens. Bloed laten prikken en vandaag uitslag. "smiddags had ik het huis schoongemaakt en ging ik rond 3 uur naast hem zitten en zag dat er nu een dikke bult onder z'n hals / nek zat! Hij had er nix van gevoeld. Dus ik metéén de dokter weer gebeld en gemeld dat er nóg een bult bij gekomen is.
Maar..
Dinsdag moest hij ook nog om een foto voor zijn pols die hij anderhalf jaar geleden gebroken had. Om te kijken of z'n groeischijf in orde was. Dat was gelukkig zo, maar de halve middag in dat ziekenhuis omgehangen.
Dinsdagmorgen had de doktersassistente nog terug gebeld dat ze Chris nog een keer wilden zien. En dat de uitslag van z'n bloed binnen was. Maar dáár zei ze verder niets over.
Chris zat ondertussen op school en na dat we uit het ziekenhuis kwamen, zaten we om 5 uur bij de huisarts.
Die was knap ongerust. Hij schrok van de bult in Chris' nek/hals en vertelde dat 't bloed liet zien dat hij bloedarmoede heeft. 5.8, nou zo laag heb ik het zelfs nooit gehad. En het bloedbezinksel was heel hoog. 81 of zo. Geen idee wat dat nou inhoudt.
De huisarts meldde dat hij direct met de kinderarts zou bellen.
Wij ondertussen naar huis om Sean en Bridget op te halen.
De huisarts belde ons om te zeggen dat ze Chris misschien wel naar Groningen wilde hebben.
Woensdag: we wachten op telefoon maar dat duurt en dat duurt. Zo lijkt het. Maar dat komt omdat ze alles in een serie willen plannen. Overal tussendoor.
Dan is het tijd om echo's en foto's te maken. Het valt me op dat ze er wel heel erg veel neemt. Ook van zijn hele bovenlichaam. Bloed wordt afgenomen.
Dan is het tijd om naar de kinderarts te gaan. Ze onderzoekt en ondervraagt.
Dan voelen we een conclusie aankomen. En het K woord valt. Kanker in de lymfeklieren.
Niet helemaal zeker, maar alle onderzoeken wijzen er naar. Hodgkin of Non-Hodgkin.
Normaal racen er 100 gedachtes door mijn hoofd. Mijn man schrikt niet; hij vermoedde het al. Maar ik viel helemaal stil. Chris keek ons vol ongeloof aan. Tranen.
Afspraken worden gemaakt om het in Groningen UMCG verder te onderzoeken. We mogen naar huis om van de schrik te bekomen.
Donderdag. We moeten rond half 12 in het UMCG zijn. Maar we zijn daar nog nooit geweest en voelen ons heel klein in zo'n groot dorp. Omdat we hier ook tussendoor in gepland zijn, ondanks het grote woord SPOED op Chris' dossier, moeten we heel lang wachten. De oncoloog onderzoekt Chris ook nog een keer; weer uit de kleren, meten, wegen, voelen, praten. Bijna dezelfde conclusie. Er is weinig ruimte voor een andere ziekte. Maar het zou nog kunnen. De oncoloog wil de chirurg erbij halen, maar die is in operatie. Daarna zitten we weer uren in de wachtkamer. De lichten van de afdeling zijn al uit, als de chirurg ons roept. Chris weer uit de kleren, voelen, meten, praten. Morgen krijgen we telefoon want er is nu geen plek in het ziekenhuis.
Weer naar huis terug, oma heeft eten klaar. Voor Sean en Bridget is gezorgd en mogen daar logeren. Oma en opa hebben ondertussen de vakantie afgezegd. Ze zouden in mei gaan, maar ze willen blijven om ons bij te staan. ZO LIEF.
Vrijdag. Kinderoncoloog belt tussen de middag op. Chris is ingepland, wederom met spoed, voor maandag opname; dinsdag operatie (mits er geen trein verongelukt of zo), woensdag en/of donderdag de PET-scan en CT. Dan mogen we waarschijnlijk weer naar huis en dan is het wachten op de uitslag. Dat duurt waarschijnlijk 2 weken! Wat dan de uitslag is, bepaald hoe het verder gaat.
Sommige mensen heb ik persoonlijk opgebeld omdat ze dit niet via internet moeten lezen. Helaas kwam ik er niet aan toe iedereen te bereiken, die ik wilde bereiken. Sorry.
Ook iedereen die mee heeft gelezen via Twitter en Facebook wil ik bedanken voor hun medeleven en reacties. HEEL ERG LIEF van jullie.
For my english readers:
My son got ill last week. We didn't think of it much and we went and saw a doctor mondaymorning. He had a lump under his arm, soft, not coloured at all and not painfull. But, in the afternoon, I had noticed a new lump at his neck. So that afternoon we went to see the doctor again. Blood was taken and that was not good. Anaemic and something else I don't know the name of.
With the speed the new lump appeared (size of a small apple but soft and only sticking out an inch or so.. but still) the doctor was quite worried.
So, we spend the whole wednesday in hospital for testing.
Our son is 15, hardly ill a day in his life after he was 4 years old.
The doctor in the local hospital examined him and with the results of the bloodtest and scan-echo´s there was only one illness that came to mind. Cancer. Hodgkin or non-hodgkin.
Thursday we were at the UniversityMedicalCenter in Groningen, with an oncologist and a surgeon. They both examined him and came to the same conclusion. It might be something else, but it really looks like cancer so far. They want to do a PET-scan, a CT scan, a biopsy and then the final results will be in. But, there was no room at the inn (the childrens hospital was full) so we had to go home.
The tests will be done next week, and then it will take up to two weeks till they can tell what it really is.
I'm sorry you have to read it on the internet, I wanted to tell everyone in person, but honestly I don't have the time to do all that. Thank you for your compassion, also everyone who is following us via Twitter and Facebook.
Maandag naar de dokter gegaan. Rond half 9 's morgens. Bloed laten prikken en vandaag uitslag. "smiddags had ik het huis schoongemaakt en ging ik rond 3 uur naast hem zitten en zag dat er nu een dikke bult onder z'n hals / nek zat! Hij had er nix van gevoeld. Dus ik metéén de dokter weer gebeld en gemeld dat er nóg een bult bij gekomen is.
Maar..
Dinsdag moest hij ook nog om een foto voor zijn pols die hij anderhalf jaar geleden gebroken had. Om te kijken of z'n groeischijf in orde was. Dat was gelukkig zo, maar de halve middag in dat ziekenhuis omgehangen.
Dinsdagmorgen had de doktersassistente nog terug gebeld dat ze Chris nog een keer wilden zien. En dat de uitslag van z'n bloed binnen was. Maar dáár zei ze verder niets over.
Chris zat ondertussen op school en na dat we uit het ziekenhuis kwamen, zaten we om 5 uur bij de huisarts.
Die was knap ongerust. Hij schrok van de bult in Chris' nek/hals en vertelde dat 't bloed liet zien dat hij bloedarmoede heeft. 5.8, nou zo laag heb ik het zelfs nooit gehad. En het bloedbezinksel was heel hoog. 81 of zo. Geen idee wat dat nou inhoudt.
De huisarts meldde dat hij direct met de kinderarts zou bellen.
Wij ondertussen naar huis om Sean en Bridget op te halen.
De huisarts belde ons om te zeggen dat ze Chris misschien wel naar Groningen wilde hebben.
Woensdag: we wachten op telefoon maar dat duurt en dat duurt. Zo lijkt het. Maar dat komt omdat ze alles in een serie willen plannen. Overal tussendoor.
Dan is het tijd om echo's en foto's te maken. Het valt me op dat ze er wel heel erg veel neemt. Ook van zijn hele bovenlichaam. Bloed wordt afgenomen.
Dan is het tijd om naar de kinderarts te gaan. Ze onderzoekt en ondervraagt.
Dan voelen we een conclusie aankomen. En het K woord valt. Kanker in de lymfeklieren.
Niet helemaal zeker, maar alle onderzoeken wijzen er naar. Hodgkin of Non-Hodgkin.
Normaal racen er 100 gedachtes door mijn hoofd. Mijn man schrikt niet; hij vermoedde het al. Maar ik viel helemaal stil. Chris keek ons vol ongeloof aan. Tranen.
Afspraken worden gemaakt om het in Groningen UMCG verder te onderzoeken. We mogen naar huis om van de schrik te bekomen.
Donderdag. We moeten rond half 12 in het UMCG zijn. Maar we zijn daar nog nooit geweest en voelen ons heel klein in zo'n groot dorp. Omdat we hier ook tussendoor in gepland zijn, ondanks het grote woord SPOED op Chris' dossier, moeten we heel lang wachten. De oncoloog onderzoekt Chris ook nog een keer; weer uit de kleren, meten, wegen, voelen, praten. Bijna dezelfde conclusie. Er is weinig ruimte voor een andere ziekte. Maar het zou nog kunnen. De oncoloog wil de chirurg erbij halen, maar die is in operatie. Daarna zitten we weer uren in de wachtkamer. De lichten van de afdeling zijn al uit, als de chirurg ons roept. Chris weer uit de kleren, voelen, meten, praten. Morgen krijgen we telefoon want er is nu geen plek in het ziekenhuis.
Weer naar huis terug, oma heeft eten klaar. Voor Sean en Bridget is gezorgd en mogen daar logeren. Oma en opa hebben ondertussen de vakantie afgezegd. Ze zouden in mei gaan, maar ze willen blijven om ons bij te staan. ZO LIEF.
Vrijdag. Kinderoncoloog belt tussen de middag op. Chris is ingepland, wederom met spoed, voor maandag opname; dinsdag operatie (mits er geen trein verongelukt of zo), woensdag en/of donderdag de PET-scan en CT. Dan mogen we waarschijnlijk weer naar huis en dan is het wachten op de uitslag. Dat duurt waarschijnlijk 2 weken! Wat dan de uitslag is, bepaald hoe het verder gaat.
Sommige mensen heb ik persoonlijk opgebeld omdat ze dit niet via internet moeten lezen. Helaas kwam ik er niet aan toe iedereen te bereiken, die ik wilde bereiken. Sorry.
Ook iedereen die mee heeft gelezen via Twitter en Facebook wil ik bedanken voor hun medeleven en reacties. HEEL ERG LIEF van jullie.
For my english readers:
My son got ill last week. We didn't think of it much and we went and saw a doctor mondaymorning. He had a lump under his arm, soft, not coloured at all and not painfull. But, in the afternoon, I had noticed a new lump at his neck. So that afternoon we went to see the doctor again. Blood was taken and that was not good. Anaemic and something else I don't know the name of.
With the speed the new lump appeared (size of a small apple but soft and only sticking out an inch or so.. but still) the doctor was quite worried.
So, we spend the whole wednesday in hospital for testing.
Our son is 15, hardly ill a day in his life after he was 4 years old.
The doctor in the local hospital examined him and with the results of the bloodtest and scan-echo´s there was only one illness that came to mind. Cancer. Hodgkin or non-hodgkin.
Thursday we were at the UniversityMedicalCenter in Groningen, with an oncologist and a surgeon. They both examined him and came to the same conclusion. It might be something else, but it really looks like cancer so far. They want to do a PET-scan, a CT scan, a biopsy and then the final results will be in. But, there was no room at the inn (the childrens hospital was full) so we had to go home.
The tests will be done next week, and then it will take up to two weeks till they can tell what it really is.
I'm sorry you have to read it on the internet, I wanted to tell everyone in person, but honestly I don't have the time to do all that. Thank you for your compassion, also everyone who is following us via Twitter and Facebook.
Abonneren op:
Posts (Atom)