Shetland gevoel... (vorig jaar)

 Schreeuwende stilte. 

 Lerwick

Het is eind september 2016. We, MoniqueB en MoniqueD, zijn voor de derde keer op Shetland. Een grote groep eilanden, zo’n driehonderd kilometer uit de kust van Schotland. Onze voeten staan in de heide van Hermaness, een natuurgebied op het meest noordelijk gelegen eiland Unst. 

Belmont House

Er omheen dwarrelen grotere en kleinere rotsen in de oceaan. Op één daarvan, Muckle Flugga, staat een vuurtoren. De wandeling naar de vuurtoren is erg mooi en lang. Het eerste uur  lopen we over vlonders. Ze leiden ons langs de broedgebieden, zodat vogels niet worden gestoord. Op de terugweg is dat schijnbaar geen probleem en loop je door de heide en om waterplassen heen. 

Het mooie is eigenlijk dat je, juist hier, de tijd vergeet. Er is werkelijk niets wat je er aan herinnert. Je vergeet de tijd, omdat er geen geluid is. De oceaan is nog te ver, nog geen schaap gezien en er zijn geen bomen. Alleen aan je kleding kun je zien dat het de 21e eeuw is. Na het vlonderpad is het nog een uur lopen, nu over gras. Hier zijn wel schapen maar ze maken geen geluid. 

Eindelijk zien we de vuurtoren, in de verte, op die rots in de oceaan.  Op omliggende rotsen zien we Jan-van-Gent vogels. Omdat de wandelroute hoog op de rotsen ligt, hoor je ze bijna niet. 

Het pad gaat verder en een bord zegt dat we nu paaltjes moeten volgen voor de terug weg. Na 3 uur wandelen komen we weer een stuk vlonder tegen. Groot genoeg om op te liggen. Dat doen we. Liggen. Ogen dicht. Luisteren. Luisteren naar wat? Er is niets om naar te luisteren. De stilte schreeuwt:… er is niets. 

Nadat mijn hoofd ongeveer 10 minuten (denk ik) aan het zoeken is geweest naar geluid, is het dan ook eindelijk stil in mijn hoofd. Wow.

Kon ik hier maar langer blijven. Stil zijn. Ik besef dat het al eeuwen zo geweest is. En zal blijven.
Zodra we zijn bijgekomen van de stilte, is het nog een uur lopen naar de auto. Naar ‘de realiteit’. Gelukkig is de overgang heel geleidelijk, er wonen namelijk amper  600 mensen op dit eiland van 20 bij 8 km. 

Op Shetland zijn inderdaad meer schapen dan mensen. De meeste lopen los rond, al zijn er wel hekken om te voorkomen dat soorten kruisen. De schapen zijn bestand tegen het harde klimaat, wat een verrassend veelzijdige vacht oplevert. De wol is dik en dun te spinnen, voor sokken, truien en shawls. Het pakt de verf makkelijk op en het kriebelt niet. Bovendien zijn er veel kleur variaties. 

Zo’n 180 jaar geleden hebben vrouwen van Unst, een nieuwe vorm van breien ontwikkeld. Ze plukten de lange nekharen van hun schapen, en sponnen er de hele winter ragdunne draden van. Daar zijn ze, gedurende de zomer, kant mee gaan breien. Ze werden specialisten, ieder had zijn eigen kantpatroon. Er zaten vaak wel meer dan 5 verschillende patronen in een shawl. Een kenmerk van echt handwerk. 

 

Vrouwen die dit konden breien, hoefden niet op het land te werken. Zo bleven hun handen heel om met het fijne garen te werken. Het resultaat is een uitermate fijn gebreide kantshawl, die je letterlijk “door een ringetje” kunt halen.

Op de andere eilanden van Shetland kregen ze het niet zo dun als op Unst. Zou dat te maken hebben met de schreeuwende stilte? Het was een hard bestaan. Wanneer zo’n kwetsbare shawl af was, werd hij geruild voor thee en misschien voor wat eten of kleding. En dan doorwerken voor de volgende shawl. In die stilte...

Deze tekst heeft in de Handwerken Zonder Grenzen No 200 gestaan en is door mij geschreven.
Er hoorde ook een breipatroon bij: "Shellies", vingerloze handschoentjes met een kantpatroon.
Om de handen lekker warm te houden en iets (voor mij) als herinnering aan Shetland. Het besef hoe het daar allemaal tot stand is gekomen en dat het landschap er zéker mee te maken had. 

 

 Het patroon is geschreven voor 2 maten en kan met alle (fijne) shetland garens gebreid worden:
Heritage (Jamieson & Smith), Spindrift (Jamieson's of Shetland) of Uradale (Uradale Yarns (Organic)) Je kunt ze tegelijk breien met Magic Loop
 

Design: Shellies (Available in English and NL)
Designer: Kantwerk.nl / A Passion For Lace...
Yarn: Heritage Natural (2 balls) Jamieson & Smith
          Spindrift (2 balls) Jamieson's of Shetland
          Uradale Natural DK (1 ball) Uradale Yarns
Needle: Small: 2.00mm & 2.5mm.
              Large: 2,50mm & 2,75mm
             (Kleine naald voor de boorden, Smaller needlesize for the ribbing)

Size: palm of your hand circumference 7.8" /20 or 8.6" / 22cm.
         Handpalm omtrek Small: 20cm Large: 22cm. 

ERRATA: in het tijdschrift zijn in de Linkerduim symbolen niet aanwezig. De linkerkant heeft hetzelfde kant patroon als de rechterduim.

Enjoy!

Veel breiplezier!

Sandness Heather...

When you're on Shetland, you're surrounded by Heather. All over the place.
The culture shock for me, the no-trees thing, wasn't as 'bad' as the heather thing. The compact heather makes peat over the years/centuries and that is cut in the fields. And once dried it's to light a fire.
When you're European, you know that when you go to the mountains (there aren't any in The Netherlands) you see a nice valley with a village or a town or a city in it. Think of Rome...
Not in the Shetland Isles. Heather. And Water.

And then.... the Silence. I live in a area which is called: De Wâlden, or the woody area. So I'm used to hearing the wind in the trees. Here are NO trees. (at least not much, I spotted some pines in Voe and Brae).
So... no sound. I know, the wind is there, but the sound is different. And what I also missed was the smell of the sea. Sorry, the ocean. It probably was so windy, it blew away. The only day I smelled the ocean was on Friday, when it was very windy and the waves had a great time playing around the rocks.

Back to the heather.
Wednesday it was time to go to Sandness. Next to Eshaness and Hermaness my favorite place in the WORLD. Again, utter the silence, the sheep, the wideness of the landscape and the way that single road meandered through the land. I saw it with my own eyes, but couldn't believe it.

Weisdale

Because I got sick on the bus to Voe, Tuesday, we decided to take the car. A lucky thing, as I will tell you later. The road to Sandness is one of great boredom, like the picture on top. Wide valleys, hardly any sheep because it's too wet. Once you pass Hellister, the road to Weisdale is the most amazing drive to do on the entire island. The way goes up, and just at the right spot is a passing place, eventhough it is still a two way road, to take in the view.
We were fortunate enough that the sun was shining through the clouds and all the way to the south it was isles and the silver water.

Then, when you pass Bixter and continue on to the Bridge of Walls, nót going to Walls, you steer away from life as you know it, and continue on a single road. Thére the happiness begins.
Heather, small streams, passing sheep. Silence. Silence, more silence. Infact, we were driving and you could SEE the silence. There just wasn't anything to make noise.

I was VERY impressed. We passed only a few four wheel drives (you actually need those over there, it's not a fashion statement) and started to wonder what would we find at the end of this road!

Picture by Amy

And we found a very small village, and a factory. And even thát didn't make much noise at all. Or they were having a break. 

picture by Amy

 The Jamieson's of Shetland factory, where they select, dye, card, spin, weave and handle wool. Lots of it. And amazing quality. We got to see the machines make fabric (like tweed) and knit sweaters. We got to see all the steps of selecting, processing and producing products from the wool. Garry, the kind young man who showed us everthing, gave us the knowledge the plant had even woven fabric for Ralph Lauren. So.. at the end of the guide tour, Cathy was so kind to ask him, if it was possible for him to show us the fabric... The first tour group was already seated in the bus! So we went upstairs for a 'quick' look.

My mother had asked me, if possible, I could bring her some tweed so she could quilt with it. I asked Garry if it was an option for me to get me some tweed. He told me I could point at a roll of fabric, they would cut the amount and sent it to me.
But that wasn't what I had in mind. My mother cannot quilt with anything 'single'. He pointed at the waste bin... I asked, he nodded and then 6 women went wild in the bin. Picking out fabric, nicely putting back the (large) pieces that were tagged.

The call came that the bus would be leaving, and because Amy and me were by car, we kept on 'grabbing' at pieces and parts of the tweed in the bin.
Thanking Garry a lot, we went back downstairs and smiling at our new required treasure.
We were already sitting in the car, chatting about our luck, when the lady from the shop came running.
Oh oh..

We opened the door, thinking about what to say. She said we forgot something. Our goodie bag... Oh my god, more??
We thanked her vèry much, covering our treasure and googling the new found goodies.
A pattern, (lace) yarn, a colour card and a fabric bag with Shetland language for english knitting terms.

What a day.
We had to speed things up, because I had to be back at Jamieson & Smith by 18:00 for the Let's talk Lace evening. (more about that later..)

I did manage to buy some yarn at Jamieson's of Shetland. They had to pull it of a shelf out back, it was not on display in the shop. I had glanced at the colour card and noticed a lovely orange.
The same shade of the shawl the lady on the bus was wearing, the day before. She drove us back from Voe and I had found here wrap amazing. It was fine knit, and because I couldn't find the same shade in the right weight, I had bought the Heather Gingersnap instead.

The road from Voe to Lerwick was long enough for me, to try and study the pattern of her wrap. It wasn't so difficult. I could remember that. When I casted on, and had knitted the first three repeats, I thought it might look a bit to much of a leopard print. So I knitted a plain center part. Then, my mother saw it, loved it, and didn't want it that wide... Mirrored the little squares and bound off. 

She can wear it doubled around her neck, and when it's colder, once around her neck and the other half around her head.
It's 29" wide (double) or 250 stitches (on size 4,5mm needles).
The yarn? Jamieson's of Shetland Heather in Gingersnap and Mirrydancers.