11 juli 2011

Half

Het eerste half jaar van 2011 is om.
Achteraf ging het best snel. Maar wat wás het druk, zorgwekkend, nieuw, anders, bruut en speciaal.

The first half of this year has gone by.
In hind sight it went pretty quick. But it was hectic, worrysome, new, different, horrible and special.

In het begin voelde het alsof we werden overreden door een sneltrein. Nu beseffen we pas dat hij ons ook allemaal heeft meegesleurd. Gelukkig was de schade iets minder gruwelijk dan we hadden kunnen denken, maar schade was er. Op veel meer gebieden dan we nu nog kunnen inschatten, vrees ik.

In the beginning it felt like we were run over by a speeding train. Now we realize it took us along for the ride. Luckily the damage was a bit less horrific than we could have imagned, but there was damage, non the less. In much more aspects of life than we can think of now, I guess.

Chris heeft kanker. De behandeling is nu bijna klaar. De meeste medicijnen genomen, de chemo allemaal gehad. Z'n haar verloren, kilo's erbij van de prednisolon en een verschrikkelijke ervaring rijker. We .. eh... hij is nog lang niet klaar. Scans moeten nog gemaakt worden, uitslagen gegeven en dan nog eindeloze controles. Voorlopig gaat de vlag nog niet uit.

Chris has cancer. The treatment is almost done. Most medication is taken, the chemo is done. He has lost his hair, gained several pounds from the prednisolon and a horrible experience richer. We ..eh.. he isn't done yet. Scans to be made, results to be told and endless check-ups. The trumpets stay quiet for now.

Positief.
De vele hartverwarmende reacties, kaartjes, telefoontjes, ondersteuning, tips, medewerking van iedereen om ons heen.
De grote pluim gaat absoluut naar de kinderoncologie staf van het UMCG. Zo aardig, vriendelijk open en duidelijk. Je schrikt je te pletter wanneer je er voor het eerst komt. Dat mag toch niet met kinderen gebeuren.. Maar er hangt een positieve sfeer en er is altijd tijd voor een lach en een traan.

Positive.
The most heartfelt reactions, cards, telephonecalls, support, remarks and empathy from everyone around us.
The big thumbs up goes to the child Oncology departement of the UMCG. They are so nice, friendly, open and clear about things. The first time you go there, you heart goes out to all of those children. It shouldn't happen to thém! But they keep up the good spirits and there is always room for some laughter or a tear.

Als ouders weet je eigenlijk niet wat je mee maakt. Nu gaat het wel, omdat het goed gaat met Chris. Hij heeft nu pas last van bijwerkingen (afgezien dat z'n haar snel uitviel zijn er legio bijwerkingen van de chemo). Maar hij houd zich goed. Wat mij weer zorgen baart; kan hij er wel mee om gaan. Hij is nog zo jong.
Tijd zal het leren. En wij ook.

As parents you hardly know what has happend. We're reasonably fine now, because Chris is doing fine. Only now he has gotten some of the side effects of his medication. (apart from his hair falling out, there are plenty side effects from the chemo). But he's doing well. Thát worries me; can he handle it all.. He's so young.
Time will tell. We will learn.

Nu komt het moeilijke gedeelte eigenlijk pas. Herstellen. Een héle lange weg. Want met de medicijnen nemen is nog niet alles klaar. Het lichaam van Chris moet het nu zelf oppakken en de pubertijd af maken. Hij is nog lang niet klaar met groeien! (Niet dat hij klein is..)

Now comes the hard part. Recovery. It's a lóng road ahead of him. Because taking the medication isn't enough. His body has to take over and finish puberty. He's not nearly done growing! (He's not short though... )

Volgende week moet hij nog voor een aantal scan's en eind juli krijgen we de uitslagen. Geen idee wat er dan nog allemaal gaat gebeuren.
Maar we kunnen voorzichtig een beetje gaan plannen...

Next week he has to have several scan's and the results will be told the end of July. No idea what's going to happen next.
Maybe we can carefully plan a bit ahead. ...

8 opmerkingen:

Hilda zei

Blij dat er ook positieve dingen te melden zijn.Nog heel veel sterkte de komende tijd ook voor Chris.

Dirkje zei

Ondanks alle ellende en tranen weet ook jij een positieve toon in je blogpost te vatten. Petje af hoor.
Ik hoop van harte voor jou, voor Chris en eigenlijk voor jullie hele gezin dat het tij nu gekeerd is en dat na een periode van ellende en tegenslag de opbouw weer kan beginnen. Liefs,
Dirkje

Edith zei

Goh Monique, wat kan een jaar anders lopen dan je met de jaarwisseling kunt bedenken!

Na dit heftige half jaar, kun je langzaamaan de draad weer gaan oppakken.
Fijn dat jullie gezin en de kring daaromheen zoveel steun geeft. Dat is wat je nodig hebt.

Ik leef van hieruit met jullie mee en wensen je alle sterkte toe in het opkrabbelproces!

Liefs, Edith

Herma zei

Wat heftig allemaal en zo logisch dat alles en iedereen in het teken van de kanker staat. En heel begrijpelijk dat alles daardoor gekleurd wordt. Misschien is dit wel de moeilijkste tijd, nu er eerst weinig te verwachtenv alt, en het juist op afwachten, herstellen en hervinden van de balans aankomt. De schrik, het ongeloof en de angst wederom voelen, nu er meer ruimte voor is.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte met deze nieuwe fase. Zo te horen krijgen jullie veel warmte en steun, dat is hele mooi meegenomen.
Maar zo te lezen de afgelopen tijd in je blog, zijn jullie wel kanjers!

Dikke knuffel van mij.

Jolanda zei

Dikke knuffel superfamilie. Samen staan jullie sterk.

lheurebleue zei

het is maar goed dat je je bij het begin van dit dramatisch proces niet weet wat je allemaal te wachten staat. en ook nu is het waarschijnlijk het beste om niet te ver vooruit te kijken en de dingen te nemen zoals ze komen. dat vraagt al onmenselijk veel energie van jullie. het is goed te horen dat chris alles zo goed doorstaan heeft en ik duim voor positieve resultaten. het leven heeft voor hem zijn vanzelfsprekendheid verloren maar hij zal er sterker uitkomen. ik wens jullie allemaal veel sterkte toe en toch ook ontspannen zomermomenten ...

Quiltprinses zei

Wat jullie meemaken is de nachtmerrie van alle ouders. Zoiets hoop je nooit mee te moeten maken.
Ik duim voor jullie voor een goede uitslag van de scans.

Groeten van Gerda

Annita zei

We leven uit alle hoeken van het land met jullie mee. Ik hoop zo dat het allemaal goed zal gaan!!