A passion for knitted Lace

Zo, we zijn nu een paar dagen thuis en ze kan gelukkig veel rusten. Bridget is nog best vrolijk, al kwam de klap bij haar op dinsdag.
Ze dacht dat omdat ze thuis was, ze ook alles weer mocht doen. Dat viel hard tegen. En dat is niet leuk. Dus uitgelegd dat ze op de bank moet blijven liggen of zitten, dat ze niet naar buiten mag, niet naar school. Ze mag niet alleen op de trap en dat ze 's middags moet rusten.

Gelukkig voor haar kwamen er al snel een paar vriendinnetjes langs, die haar heel erg gemist hadden. Zelfs een buurvrouw kwam vragen wat er aan de hand was omdat ze Bridget al heel lang niet meer had buiten zien spelen.

Bridget heeft al heel veel kaarten gekregen! Soms zelfs met een beetje geld er in. Daar hebben we een nieuwe cd speler van gekocht; zodat ze haar favoriete muziek kan luisteren (nee, dansen doen we nog maar niet).

Ik ben trots op haar; ze doet het prima, luisterd best wel goed, houd zich aan de regels en klaagt amper. Ze heeft bijna geen pijn, dus dat is ook heel fijn. Nog tot de 13e september wachten, dan mogen we weer naar de neuroloog. Of we die dag ook een scan krijgen, of een dag later, weet ik nog niet. En wat er daarna gaat gebeuren weet ik ook nog niet.

Het enige wat zichtbaar is, is dat haar oogje nog erg hangt. Ze ziet een beetje dubbel van dichtbij, en het oogje kan nog moeilijk 'omhoog' kijken. Daar maak ik me ook zorgen over.....

Well, we're home now for a couple of days. Bridget is feeling fine, but frustrated that she isn't allowed to do everything. She's not allowed to jump up and down, no dancing, no walking the stairs, can't go outside and can't go to school! That was hard for her, but she soon understood.
Luckily a few friends dropped by to see how she was doing. They missed her, and came to see and hear what happened. Even a neighbour came by because she hadn't seen Bridget playing outside for quite a while. She's gotten a lot of cards to cheer her up. Sometimes even with a little money included. So we bought her a cd player; she can listen to some music and sing along.

I'm a bit worried about her eye. It's hanging and at close range she can't see very well. We have to wait and see how that develops.

I'm very proud of her. She sticks to the rules, still able to laugh, and hardly complains. We have a new appointment with the neurologist Sept 13th. They'll make another CT scan and I have no clue what comes after that.