De wind heeft geen huis.
Dat was wat er in mijn hoofd opkwam toen ik lekker in het zonnetje zat te relaxen. Ik hou van de wind. Krachtig, altijd aanwezig, niet te zien, niet te vangen en nooit ergens thuis. Ik lijk ook op de wind. Ik ben altijd op zoek naar iets nieuws, ben soms niet te vangen, heb soms de vaart erin; maar voel me niet gauw ergens thuis.
Nu was het echter even windstil.
Tijd voor een pauze. Om weer op adem te komen.....
The wind has no home.
That was what came to mind when I was relaxing in the sun. I love the wind. Forcefull, always there, you can't see it, can't catch it and it has no home. I resemble something of the wind. Always in search of something new, sometimes you can't catch me, quick like the wind but also never quite at home.
For now, though, it's dead calm. No wind.
Time for a break. To catch my breath.....
6 opmerkingen:
Mooi gesproken.
Ik hoop dat je jezelf kunt blijven: onderzoekend, vernieuwend, ontdekkend, laverend door het leven. Maar dat je je in jezelf je thuis gaat voelen.
Best of both worlds.
en om je toch maar even lekker thuis te voelen.
Fijn dat het weer even bijkomtijd is.
Wauw, mooi geschreven. Fijn dat je nu even kan bijkomen!
Niet alleen creatief met naald en draad maar ook met woorden!
Prachtig.
Mooi!!
Een reactie posten